Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ!!!


Να'μαι πάλι! Λένε πως στα δύσκολα γυρνάς πάντα στα σίγουρα, στα ασφαλή μονοπάτια. Ε,λοιπόν κι εγώ στα δύσκολα πάντα γύρναγα στον μικρό διαδικτυακό μου κήπο. Εκεί που ξεφόρτωνα τις σκέψεις μου, τα παράπονα μου, τις ανησυχίες μου. Έγραφα για να αποφορτιστώ, για να ξαλαφρώσω από όσα με βάραιναν. Και πάντα είχα και έναν blogοφίλο -ναι ξέρω δεν είναι δόκιμος ο όρος αλλα who cares?- που ακόμα και αν είχα καιρό να δώσω σημεία ζωής θα έμπαινε στον κηπο μου και με ένα απλό του σχόλιο θα με έκανε να νιώσω καλύτερα, να νιώσω ότι δεν είμαι μόνη! Τους ευχαριστώ για ακόμη μια φορά!
Σήμερα λοιπόν επέστρεψα στον κηπάκο μου όχι για να κλαφτώ ως συνήθως -γιατί ας είμαι ειλικρινής αυτό έκανα τις περισσότερες φορές...- αλλά για να γράψω ότι είμαι καλά. Ok, δεν είναι όλα τέλεια, αλλά σίγουρα είμαι πολύ καλύτερα από ότι ήμουν τα τελευταία δύο χρόνια που ήταν λες και όλο το σύμπαν είχε συνομοτήσει να μου καταστρέψει τη ζωή και τη καθημερινότητα μου.
Τώρα λοιπόν έχ αρχίσει να χτίζω όσα γκρεμίστηκαν από την αρχή. Δεν είναι εύκολο αλλά επιτέλους έχω μπει πάλι σε μια σειρά. Καταρχάς πήρα το ρημαδοπτυχίο μου!!!!! Ναι, ναι τον Δεκέμβρη ορκίστηκα και σύσσωμη η οικογένεια με χειροκροτούσε, κατασυγκινημένοι όλοι και μη μπορώντας να πιστέψουν ότι έγινε το θαύμα!!!! Τον Μάρτη βρήκα και δουλειά επιτέλους πάνω στο αντικείμενο μου όταν είχα πια χάσει κάθε ελπίδα! Έγινε τόσο ξαφνικά και τόσο γρήγορα που για πολύ καιρό μου ήταν δύσκολο να το πιστέψω. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι κάνω κάτι που πραγματικά γουστάρω και σε μια επιχείρηση που αυτούς τους δύσκολυς καιρούς είναι απίστευτα συνεπής και ανταμοίβει τους εργαζόμενους της.
Θα πει τώρα κάποιος και γιατί ρε κοπελιά λες ότι όλα δεν είναι τέλεια; Κι εγώ θα απαντήσω ότι τα επαγγελματικά δεν είναι όλη μας η ζωή. Προσωπικά τα πράγματα βρίσκονται σε νεκρή ζώνη. Ούτε καλά αλλά ούτε και άσχημα. Υπάρχει μία στασιμότητα που είναι μεν εκνευριστική αλλά ευτυχώς ο χρόνος μου γεμίζει με άλλα πράγματα και δε χαλιέμαι. Υπάρχουν βέβαια και καταστάσεις που άλλαξαν, γεγονότα που συνέβησαν και με στεναχώρησαν γιατί αφορούσαν ανθρώπους που αγαπώ πολύ, αλλά κατάλαβα ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω τις επιλογές των άλλων ακόμα και αν είναι λάθος. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σταθώ δίπλα τους όταν θα με χρειαστούν.
Αυτααααά λοιπόν!!! Για περισσότερα νέα μου stay tuned! Σε κανά χρόνο όπως το πάω θα ξαναγράψω! Χεχεχεχεχε!!!!

8 σχόλια:

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Όταν όλα δυσκολεύουν πολύ τότε κάνουμε τα πιο μεγάλα όνειρα, έλεγα από πάντα, κι όταν όλα μερεύουν κάνουν μέσα στα όνειρα εκείνα τις πιο μεγάλες βουτιές…
Κι έρχεται πάντοτε η περίοδος τούτη, και δίχως μάσκα, δίχως πέδιλα, δίχως ρούχα βουτά-με στα πιο βαθιά, να μπαίνει στα μάτια το όνειρο, να γεμίζει τις πτυχές του κορμιού μας, να μην μπορούμε εύκολα να βγούμε από τη μια στην άλλη άκρη…

…κι είναι μη γίνει η «στραβή» και στρώσουν τα πράγματα, ένα ένα φανερώνονται τα νησιά της ζωής μας και γίνονται πατήματα που μας βγάζουν πιο πέρα, κι ακόμα πιο πέρα, ακόμα πιο πέρα…

Να κοιτάζεις πίσω μονάχα, θα σου ευχηθώ για καλή συνέχεια, ώστε να θυμάσαι πια η αρχή σου… …ποια η μοναξιά και ποια η ευτυχία…

..αγγελόσκονη.. είπε...

αφού το ξέρεις...εκεί που δεν το περιμένεις θα συμβούν όλα!! χαίρομαι πολύ που έχει νότες αισιοδοξίας το ποστ σου (νόμιζα αυτοκτόνησες χαχαχα) και ξέρω ότι θα πετύχεις σε όλους τους τομείς :) έχω προαίσθημα για σένα :) φιλάκια πολλά πολλά!!

Black Cat είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Black Cat είπε...

Γεια σου και απο εμενα... μπηκα τυχαια στο μπλογκ σου και διαβασα λιγα απο οσα εχεις γραψει και δεν κρατηθηκα! Ηθελα να σου γραψω τι γνωμη μου... Ισως φανει λιγο σκληρη αλλα δεν εχω τετοια προθεση, αληθεια!
Γενικα χαιρομαι πολυ για τις θετικες αλλαγες που σου εχουν συμβει με το πτυχιο και τη δουλεια και ολα...! Να σκεφτεσαι ολα αυτα τα θετικα! Μονον αυτα!! Δες τα σαν μια ευκαιρια για να ξεκινησεις απο το μηδεν! Ξεχνα ολα τα αλλα! Και γενικα, δες αυτη τη στασιμοτητα οπως λες σαν κατι θετικο! Εγω ημουν παντα υπερμαχος της αποψεισ οτι αμα δεν βιωσεις τη μοναξια, δεν θα γευτεισ ποτε την πραγματικη αγαπη! Και γενικα, η αποψη μου εινε οτι χρειαζεσαι λιγο χρονο μονη σου! να σταθεισ στα ποδια σου, να γινεισ ανεξαρτητη! Να γνωρισεις τον εαυτο σου και να μαθεισ να μην στηριζεσαι σε καποιον αντρα παντα... το ξερω εινε δυσκολο μετα απο μια μακροχρονια σχεση αλλα αυτο χρειαζεσαι κατα τη γνωμη μου.
δες αυτη τη στασιμοτητα σαν κατι θετικο!
Και μια τελευταια παρατηρηση, και εγω ειχα πει σε καποιον καποτε οτι
αυτο που φοβαμαι περισσοτερο απο ολα εινε η μοναξια... του ειχα ζητησει να μην με αφησει και αυτος... Ομως ξερεισ τι καταλαβα? οτι για να κρατησουμε καποιον δεν πρεπει να τον "εκβιαζουμε" ψυχολογικα! Δν σημαινει οτι δν ξερει να αγαπαει ετσι κ φυγει...! Απλα δεν ειχαμε να του προσφερουμε τιποτα αλλο για να μεινει... δεν μπορουσαμε να τον κρατησουμε με αλλο τροπο.
καλη συνεχεια με τη δουλεια κ με ολα και σκεψου οτι και αυτη μπορει να σου δωσει πολλες χαρες! ;)

"Τα πιο ισχυρα δεντρα πρεπει να βυθιζουν τις ριζες τους βαθια μεσα στο σκοταδι"

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για το πτυχίο σου και για την δουλίτσα που έπιασες!!! Εύχομαι ψυχή μου όμορφη να σου πάνε όλα τέλεια! Τώρα ανακάλυψα το blog σου και διάβασα την προηγούμενη και αυτή την ανάρτησή σου και ένα έχω να σου πω! Προχώρα, η ζωή σε περιμένει να ανοίξεις τα φτερά σου! Με προσευχή και πίστη όλα θα πάνε super! Αρκει να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου! Μην ξεχνάς έχεις ανθρώπους γύρω σου που σε αγαπούν και σε στηρίζουν! Δεν είσαι μόνη! ;) Να έχεις μία όμορφη μέρα! Να περάσεις όμορφα τις γιορτές! Καλή Ανάσταση!

Με αγάπη
Από μία Άγνωστη!

Ανώνυμος είπε...

Σημείωση: Ελπίζω και τώρα το 2012 να είσαι καλά!

..αγγελόσκονη.. είπε...

Μμμμμ σε καναχρόνο είπες και πλησιάζουν τα 3χρόνια!! :) Ελπίζω να είσαι καλά...

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

10 χρόνια μετά άραγε τι να κάνεις;