Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ!!!


Να'μαι πάλι! Λένε πως στα δύσκολα γυρνάς πάντα στα σίγουρα, στα ασφαλή μονοπάτια. Ε,λοιπόν κι εγώ στα δύσκολα πάντα γύρναγα στον μικρό διαδικτυακό μου κήπο. Εκεί που ξεφόρτωνα τις σκέψεις μου, τα παράπονα μου, τις ανησυχίες μου. Έγραφα για να αποφορτιστώ, για να ξαλαφρώσω από όσα με βάραιναν. Και πάντα είχα και έναν blogοφίλο -ναι ξέρω δεν είναι δόκιμος ο όρος αλλα who cares?- που ακόμα και αν είχα καιρό να δώσω σημεία ζωής θα έμπαινε στον κηπο μου και με ένα απλό του σχόλιο θα με έκανε να νιώσω καλύτερα, να νιώσω ότι δεν είμαι μόνη! Τους ευχαριστώ για ακόμη μια φορά!
Σήμερα λοιπόν επέστρεψα στον κηπάκο μου όχι για να κλαφτώ ως συνήθως -γιατί ας είμαι ειλικρινής αυτό έκανα τις περισσότερες φορές...- αλλά για να γράψω ότι είμαι καλά. Ok, δεν είναι όλα τέλεια, αλλά σίγουρα είμαι πολύ καλύτερα από ότι ήμουν τα τελευταία δύο χρόνια που ήταν λες και όλο το σύμπαν είχε συνομοτήσει να μου καταστρέψει τη ζωή και τη καθημερινότητα μου.
Τώρα λοιπόν έχ αρχίσει να χτίζω όσα γκρεμίστηκαν από την αρχή. Δεν είναι εύκολο αλλά επιτέλους έχω μπει πάλι σε μια σειρά. Καταρχάς πήρα το ρημαδοπτυχίο μου!!!!! Ναι, ναι τον Δεκέμβρη ορκίστηκα και σύσσωμη η οικογένεια με χειροκροτούσε, κατασυγκινημένοι όλοι και μη μπορώντας να πιστέψουν ότι έγινε το θαύμα!!!! Τον Μάρτη βρήκα και δουλειά επιτέλους πάνω στο αντικείμενο μου όταν είχα πια χάσει κάθε ελπίδα! Έγινε τόσο ξαφνικά και τόσο γρήγορα που για πολύ καιρό μου ήταν δύσκολο να το πιστέψω. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι κάνω κάτι που πραγματικά γουστάρω και σε μια επιχείρηση που αυτούς τους δύσκολυς καιρούς είναι απίστευτα συνεπής και ανταμοίβει τους εργαζόμενους της.
Θα πει τώρα κάποιος και γιατί ρε κοπελιά λες ότι όλα δεν είναι τέλεια; Κι εγώ θα απαντήσω ότι τα επαγγελματικά δεν είναι όλη μας η ζωή. Προσωπικά τα πράγματα βρίσκονται σε νεκρή ζώνη. Ούτε καλά αλλά ούτε και άσχημα. Υπάρχει μία στασιμότητα που είναι μεν εκνευριστική αλλά ευτυχώς ο χρόνος μου γεμίζει με άλλα πράγματα και δε χαλιέμαι. Υπάρχουν βέβαια και καταστάσεις που άλλαξαν, γεγονότα που συνέβησαν και με στεναχώρησαν γιατί αφορούσαν ανθρώπους που αγαπώ πολύ, αλλά κατάλαβα ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω τις επιλογές των άλλων ακόμα και αν είναι λάθος. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σταθώ δίπλα τους όταν θα με χρειαστούν.
Αυτααααά λοιπόν!!! Για περισσότερα νέα μου stay tuned! Σε κανά χρόνο όπως το πάω θα ξαναγράψω! Χεχεχεχεχε!!!!