Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΛΕΓΑ ΣΕ ΣΕΝΑ


Θέλω να σε δω, να σου μιλήσω. Έχω ανάγκη να σε δω, να σου μιλήσω... Ξαπλώνω στο κρεβάτι και ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτα. Ονειρεύομαι ότι σε έχω πλάι μου, ότι κάτω από διαφορετικές κάθε φορά συνθήκες συνοντάμαστε και καταφέρνουμε να μιλήσουμε.

Θέλω να σου πω ότι νιώθω μόνη. Θέλω να σου πω για το πόσο άλλαξαν τα πάντα γύρω μου, πόσο δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ και να δεχθώ αυτή τη νέα κατάσταση. Και ότι αν σε είχα ακόμα στη ζωή μου δε θα με πείραζαν τόσο αυτές οι αλλάγές. Όμως είμαι μόνη, πιο μόνη από ποτέ. Και στο'χα πει ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι η μοναξιά...

Μου είπες να προσπαθήσω να σε ξεπέρασω... για το καλό μου... Όμως δε μου είπες πως! Και προσπάθησα αλήθεια! Προσπάθησα πολύ! Και υπήρξαν στιγμές που νόμιζα ότι τα κατάφερα όμως στο τέλος πάντα επέστρεφα σε σένα. Στο τέλος πάντα επιστρέφω σε σένα! Η μόνη σταθερά στη ζωή μου τα τελευταία έξι χρόνια!

Έχω την ανάγκη να σου πω όλα εκείνα που από φόβο, δειλία, εγωισμό δε σου είπα ποτέ! Να σου πω ότι από την πρώτη εκείνη στιγμή που συτηθήκαμε στο πρώτο μας έτος μου ξύπνησες κάτι το ιδιαίτερο, κάτι που στην αρχή φοβήθηκα. Και δε πίστευα ποτέ στο κεραυνοβόλο έρωτα. Να σου πω ότι ήσουν και είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να επηρεάσει τη ψυχολογία μου απλά με ένα του βλέμμα. Να σου πω για το χλευασμό των... δήθεν φίλων μου εκείνα τα πρώτα χρόνια που ήμουν κολλημένη μαζί σου χωρίς να έχει γίνει τίποτα επί της ουσίας ανάμεσα μας και την ντροπή που ένιωθα γιατί ήξερα ότι έιχαν δίκιο.

Να σου πω ότι μαζί σου αναθεώρησα όλα όσα πίστευα για τον έρωτα. Όλα όσα άκουγα ή διάβαζα σε βιβλία και μου φαίνονταν υπερβολές τα ένιωσα μαζί σου και έγινα τώρα εγώ η γραφική.

Μια κοινή μας φίλη μου είπε όταν τα πρωτοφτιάξαμε ότι εξαιτίας μας άρχισε να πιστεύει ότι τελικά αυτά που βλέπουμε στις ταινίες μπορούν να συμβούν και στην πραγματικότητα. Και πράγματι σαν βγαλμένο από ταινία έμοιαζε ή στην περίπτωση μας με παραμύθι κι εγώ πάντα η νεράιδα σου...

Έπρεπε όμως να έχω καταλάβει το τέλος του παραμυθιού, οι νεράιδες δεν έχουν ποτέ τον πρίγκιπα, είναι πάντα βοηθητικοί χαρακτήρες! Στα παραμύθια πρωταγωνιστούν οι πριγκίπισσες με τα μακριά ξανθά μαλλιά και τα γαλάζια μάτια. Έτσι και στο δικό μας, Ο πρίγκιπας έζησε με την πριγκίπισσα και για τη νεράιδα δε μίλησε ποτέ κανείς ξανά. Ήταν σα να μην υπήρξε. Έτσι νιώθω κι εγώ. Σα να μην υπήρξα στη ζωή σου.


Και μου λέγες ότι μ' αγαπάς, ότι ήμουν η ζωή σου κι εγώ δεν σκέφτηκα ποτέ ότι δεν ξέρεις τι είναι αγάπη. Και αυτό που πονάει τελικά περισσότερο είναι η συνειδητοποίηση ότι έγω δεν ήμουν ποτέ για σενα αυτό που ήσουν εσύ για μένα.

Μου λείπεις. Μου λείπει ο φίλος μου, μου λείπει ο σύντροφός μου, μου λέιπει η καθημερινότητα μας. Από τις ατελείωτες κόντρες μας και τους τσακωμούς μας των πρώτων χρόνων μέχρι τις στιγμές που περάσαμε αγκαλιά κάνοντας όνειρα για το μέλλον μας μαζί. Γιατί όπως και να καταλήξαμε αυτό που ζήσαμε μαζί ήταν πραγματικά μοναδικό, δεν ωφελεί να το αρνούμαι.

Γι αυτό είναι τόσο δύσκολο το τώρα. Όταν έχεις βρεθεί στην κορυφή, όταν έχεις νιώσει την πραγματική ευτυχία, την πληρότητα, ο πάτος σου φαίνεται ακομα πιο σκοτεινός και ότι λιγότερο από την κορυφή φαντάζει λίγο, μικρό, φτηνό υποκατάστατο!

Πως καταφέραμε να γίνουμε δυο ξένοι; Ξέρω ότι και να συναντιόμασταν δε θα ήσουν ο άνθρωπος που γνωρίζω, ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα και αγάπησα! Το ξέρω γιατί την αλλαγή αυτή την είδα μόλις λίγες μέρες μετά το χωρισμό μας. Άκουγα τη φωνή σου και όμως ήταν σα να μιλάω με κάποιον άλλο. Τόσο ψυχρός, τόσο αδιάφορος, τόσο διαφορετικός. Πως είναι δυνατόν;

Είναι τόσα ακόμα αυτά που θέλω να σου πω! Μα πιο πολύ αυτό που έχω ανάγκη είναι να με πάρεις μια αγκαλιά! Απλά μια αγκαλιά και να κάτσουμε έτσι, χωρίς να μιλάμε! Δε θέλω να μου πεις κάτι, δε θέλω να μου εξηγήσεις και ας είναι χιλιάδες τα ερωτηματικά μου! Απλά μια αγκαλιά και ας γυρίσεις μετά στην πριγκίπισσα σου.

Καληνύχτα και ας μη μπορώ να στη ψιθυρίσω!

3 σχόλια:

..αγγελόσκονη.. είπε...

... ενιωθε μόνη η νεράιδα...ένιωθε λύπη...έπρεπε να το περάσει αυτό...να το ζήσει...να το νιώσει...για να μπορέσει κάποια στιγμή να το ξεπεράσει...να μπορέσει κάποια στιγμή να αναφέρεται στον πρίγκιπα χωρίς να πληγώνεται...και κάπου εκεί κάνει την εμφάνιση της η αγγελόσκονη!! για να πετάξει παντού αυτή την μαγική και πολύχρωμη σκόνη...να μοιράσει αγκαλιές και φιλιά στην στεναχωρεμένη νεράιδα...και να της ψιθυρίσει "σε ψάχνει ένας άγγελος...και θα σε βρει!!γιατι στις νεράιδες μόνο ένας άγγελος αξίζει"

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου καλή μου , πέρασα να σου πω καλή χρονιά έστω και με ένα μήνα καθυστέρηση...μη βαράς

φιλια

Ηλιας....Just me! είπε...

Όλα αυτά τα έξι χρόνια κράτα τα σαν φυλαχτό. Αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να προχωρήσεις μπροστά. Εφόσον δεν βλέπεις τον ίδιο άνθρωπο που ήξερες εδώ και τόσα καιρό, ίσως θα πρέπει να ψάξεις κάτι άλλο.... Δεν λέω ότι αυτό είναι εύκολο, προς Θεού. Αλλα το χρωστας στον εαυτό σου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Και μην ξεχνάς ότι μπορεί οι πριγκίπισσες είναι αυτές που ζουν hapylly ever after, αλλά οι νεράιδες είνια αυτές που πραγματοποιούν τις ευχές τους! ;)