Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Back from the shadows...


Επέστρεψα πάλι στα παλιά και αγαπημένα στέκια μετά από μήνες απουσίας. Άνοιξα ένα νέο κήπο και αποφάσισα ότι αυτόν δε θα τον εγκαλείψω ποτέ ότι κι αν συμβεί.

Τον παλιό μου κήπο τον έκλεισα μήνες πριν έτσι στα ξαφνικά, χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν. Η ζωή μου είχε αλλάξει πορεία και πίστευα ότι το μπλογκ μου είχε κάνει τον κύκλο του. Επίσης πίστεψα ότι εκείνο το κομμάτι του εαυτού μου που ξεδίπλωνα διαδικτυακά θα μπορούσα επιτέλους να το αποκαλύψω στον άνθρωπο που είχα δίπλα μου. Ήταν λάθος όμως να κλείσω εντελώς τον κήπο μου... Οι άνθρωποι δυστυχώς φεύγουν και το χειρότερο δεν είναι ότι σ' αφήνουν μόνο, αλλά ότι παίρνουν μαζί τους και εκείνο το κομμάτι της καρδιάς σου που τους εμπιστεύτηκες. Αντίθετα ο κήπος μου ήταν πάντα ολόδικός μου, πάντα εκεί για να ξεφορτώσω τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τα μυστικά μου. Και το πιο σημαντικό μέσα από αυτόν είχα "γνωρίσει" άλλα άτομα σαν εμένα που όλο αυτό το διάστημα με είχαν βοηθήσει με τις συμβουλές τους, με τα όμορφα σχόλια τους και μου είχαν γίνει κάπως απαραίτητοι.

Κι έτσι πριν λίγες μέρες που συνειδητοποιούσα όλα αυτά, απόφασισα να μπω στα κλεφτά στα μπλογκς μερικών αγαπημένων μου μπλογκοφίλων και να δω τι κάνουν. Δεν άφησα σχόλια, απλά διάβαζα τα νέα τους... πίστευα άλλωστε ότι πια θα με έχουν ξεχάσει. Και ξαφνικά στο μπλογκ ενός υπέροχου αγγέλου, η οποία ήταν πάντα κάτι σαν soulmate μου, βρήκα το πιο όμορφο δώρο που μου έχουν κάνει! Ένα δώρο που με συγκίνησε αφάνταστα και με έκανε να πάρω την απόφαση να ανοίξω τον νέο μου κήπο.
Καλώς σας βρήκα λοιπόν!!!!

Υ.Γ: Σ' ευχαριστώ αγγελάκι μου! :)

Η foto από flickr του χρήστη scissor-pipissor

4 σχόλια:

Ηλιας....Just me! είπε...

Καλώς όρισες και πάλι nemo μου!!! Εμείς ποτέ δεν σε ξεχάσαμε, κι αν ακόμα φεύγουμε και κάνουμε καιρό να μιλήσουμε, να αφήσουμε σχόλια ή ότιδήποτε άλλο είμαι σίγουρος ότι πάντα υπάρχουν φορές που σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον. γιατί καλώς η κακώς, γίναμε πλέον μια οικογένεια, μια κοινότητα. Και θέλουμε να μοιραζόμαστε αυτά ακριβώς που φοβόμαστε για τους δικούς του λόγους καθένας να αποκαλύψει σε πολλούς.... Ελπίζω να τηρήσεις το λόγος σου αυτή τη φορά, αλλά και να μην τον τηρήσεις, εμείς πάλι θα σε αγαπάμε! Στο blog μου είδα ένα "συνάδελφε"! Δεν ξεμπέρδεψες ακόμα με τη σχολή; Να σαι καλά καλή εβδομάδα!!!

candy's τετραδιάκι είπε...

Που εισαι βρε μικρο μου??? :)))

Χαιρομαι πολυ που σε βλεπω!!Που και που θυμαμαι κατι απαντησεις σου σε ποστ κα σκαω στα γελια (βλεπε καληνυχτακιας) χαχαχαχα!!!

welkome back :*

Nemo είπε...

*Hλία μου ακόμα περιμένω αποτελέσματα αλλά κάτι μου λέει πως θα μείνω με ένα μάθημα και αυτό για Ιούνιο!!! (Γαμώτο-γαμώτο-γαμώτο!!!)
Αλλά και πτυχίο να έπαιρνα πάλι συνάδελφο θα σ' έλεγα! ;)

*Candy μου καλώς σας βρήκα πάλι! Φοβόμουν ότι δε θα έβρισκα πάλι τα μπλογκς σας και είχα σκάσει... Το τετραδιάκι σου ήταν από τα πρώτα μπλογκς που είχα ανακαλύψει και αγαπήσει! Οπότε να 'μαι πάλι!
:***

Ανώνυμος είπε...

Γλυκιά μου χάρηκα που σε βρίσκω και πάλι κοντά μας...κι εγώ έπαιξα με την ιδέα να το σταματήσω το μπλογκ αλλα την αποφαση να το κλείσω εντελώς δεν μπόρεσα να την πάρω , όπως είπες γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι και οικογένεια και απαραίτητοι ο ένας στον άλλο...
Καλή αρχή και όλα καλά εύχομαι